სქვეყნები ვითარდებიან და მათ შორის იქმნება გარკვეული დამოკიდებულება. საქართველოსა და პოლონეთის გზები ჯერ კიდევ რუსეთის იმპერიის შემადგენლობაში გადაიკვეთა, ეს ორივე ძველი ისტორიის სახელმწიფო რუსიფიკაციის საშიშროების წინაშე აღმოჩნდა. ისინი თითქოს ერთი ბედის ქვეშ მოვდნენ.
დამოუკიდებელი სახელმწიფოების დონეზე პირველი კონტაქტი ამ ორ სახელმწიფოს შორის დამყარდა 1918 წლის ოქტომბერში, როცა თბილისში გაიხსნა პოლონეთის საელჩო კავკასიაში. იოსებ პილსუდსკის ხელმძღვანელს სწამდა რომ ჯერ საქართველოს რესპუბლიკასთან და შემდგომ კავკასიის ყველა რესპუბლიკასთან დაამყარებდა მჭიდრო პოლიტიკურ და სამხედრო კავშირს. პოლონეთის მთავრობას არც შემდგომში ემიგრაციაში წასულ მთავრობასთან (ჟორდანიას მთავრობა) გაუწყვეტია კავშირი.
პოლონეთ საქართველოს ურთიერთობა შემდგომშიც განივრცო და გაღრმავდა, კერძოდ კაჩენსკების მოღვაწეობის დროს, სწორედ პოლონეთის პრეზიდენტი და ქართველი ერის მეგობარი ლეხ კაჩენსკი ჩაუდგა ევროპელ ლიდერებს სათავეში და საქართველოსთვის მძიმე წუთებში ჩვენი ქვეყნის გვერდით დადგა. (2008წ.) მისი და მთელი პოლონეთის ელიტის ტრაგიკული გარდაცვალება კატინში (რუსეთის ფედერაცია) ქართველობამაც ისევე განიცადა როგორც პოლონელმა მოსახლეობამ. ჩვენს ქვეყნებს შორის ურთიერთობა დღემდე რჩება თბილ მეგობრულ ურთიერთობად.
ჩვენს ერებს ხომ რამდენიმე საუკუნეა დაახლოებით ერთი პრობლემები და ბედი გვაქვს.
No comments:
Post a Comment